Niewybuchowy środek wyburzeniowy

Ogólny opis niewybuchowego środka wyburzeniowego

Niewybuchowy ekspandujący środek wyburzeniowy to sproszkowana substancja, która po zmieszaniu z wodą i wlaniu do wcześniej wywierconych otworów powoduje rozbiórkę (ekspansję) kamienia, żywej skały, betonu lub żelbetonu poprzez swoją ekspansję. Stosowany jest również do wydobywania marmuru i granitu w kamieniołomach, kopania w skale kanałów i szybów pod sieci wodociągowe i inne instalacje, drążenia tuneli, rozbiórki fundamentów, niwelacji wykopów drogowych, w kopalniach, wewnątrz budynków, infrastruktury kolejowej i drogowej , gdzie klasycznie nie dopuszcza się robót strzałowych z powodu nadmiernych drgań (wibracji) oraz przy niszczeniu pozostałości rozebranych budynków po strzałach. Możliwe jest również użycie pod wodą. Środek wyburzeniowy jest napinany z siłą większą niż 800 kg/cm2 (80 MP) po reakcji z wodą w studni. W rezultacie występuje podobny efekt jak w przypadku konwencjonalnego wybuchu (TNT). Nosze są substancją bardziej przyjazną dla środowiska, ponieważ ich działanie nie powoduje wibracji, kurzu, hałasu ani wzbijania się w powietrze bezpańskich, niebezpiecznych odłamków, do czego przywykliśmy w konwencjonalnych strzałach. Nie zanieczyszcza również środowiska, ponieważ nie wydziela niebezpiecznych oparów w trakcie lub przed eksploatacją, a sama substancja nie jest substancją szkodliwą dla środowiska. Ze względu na prostą i nieszkodliwą obsługę, stosowanie nie wymaga specjalnych zezwoleń i kontroli lub stosowania substancji wyłącznie przez personel przeszkolony w zakresie górnictwa.

Sproszkowana substancja niewybuchowego środka spieniającego składa się z nieorganicznych mieszanin wapnia, krzemu, żelaza i aluminium. Środek do piaskowania na zimno zamknięty jest w odpornych na wilgoć pudełkach o łącznej wadze 20 kg. Pudełka zawierają 4 woreczki foliowe ze środkiem rozciągającym. Każdy z nich waży 5 kg. Zaleca się przechowywanie produktu w suchym miejscu do 1 roku. Nie zaleca się dłuższego przechowywania, ponieważ produkt nie może mieć wilgotnego środowiska do prawidłowego przechowywania.

Do wiercenia studni można użyć wiertarki elektrycznej lub pneumatycznej. Rozmiar, głębokość i układ studni są dobierane w zależności od rodzaju materiału, lokalizacji materiału rozbiórkowego i pożądanej metody rozbiórki. Niewybuchowy środek wyburzeniowy wymaga dodania czystej wody w stosunku 30% wody w stosunku do całkowitej masy dodawanego sproszkowanego środka spęczniającego. Do pojemnika wlać wymaganą ilość czystej wody (1,5 litra wody na każdy 5 kg worek środka spęczniającego), następnie ostrożnie dodać proszek i mieszać do uzyskania gładkiej, pozbawionej grudek masy, przypominającej rzadką zaprawę. Zaprawę należy wlać do otworów w ciągu pięciu do dziesięciu minut, w przeciwnym razie staje się słabo płynna. Wlewanie do pionowych i suchych otworów (dziur) jest łatwe. Problemy mogą pojawić się, gdy studnie nie są całkowicie suche i zawierają wodę. W rezultacie zaprawa może wylać się ze studzienki, czemu można zapobiec zakrywając otwór miękką gąbką, a nie przedmiotem, który całkowicie zatkałby otwór. W przypadku deszczu należy przykryć studzienki wodoodporną powłoką. Po wlaniu do otworu środek ekspansyjny rozbija skałę lub beton w ciągu dwóch do ośmiu godzin. Szybkość rozbiórki zależy od twardości skały lub. betonu oraz od temperatury otoczenia, w którym pracuje.

Po wlaniu niewybuchowego środka wyburzeniowego do odwiertów w kamieniu lub betonie ciśnienie rozprężania gwałtownie wzrasta w stosunku do upływu czasu. Po pięciu godzinach w temperaturze pokojowej osiąga ciśnienie rozciągania (rozprężania) 50 MPa, co odpowiada ciśnieniu 6000 ton na metr kwadratowy. Podczas formowania ciśnienia niewybuchowego środka porotwórczego na materiale przeznaczonym do rozbiórki pojawiają się drobne pęknięcia. Po upływie dodatkowego czasu pęknięcia te łączą się w dłuższe, włochate pęknięcia, które łączą się zgodnie z kierunkiem kolejno wierconych otworów. Dzięki odpowiedniemu sekwencyjnemu wierceniu, głębokości i nachyleniu odwiertów możliwa jest zatem kontrola kierunku szczelinowania. Wreszcie włosowata rysa rozszerza się do kilku centymetrów szerokości, co odróżnia niewybuchowe środki rozciągające od konwencjonalnych strzałów, ponieważ kamienie można tam rzucać na kilka metrów. Zwykle z jednego odwiertu wyciąga się od dwóch do czterech pęknięć, rozciągających się na wszystkie strony, w kierunku wolnej powierzchni, na której można odepchnąć materiał.

Środek spulchniający jest substancją silnie zasadową, ale nie jest toksyczny. Po zmieszaniu z wodą osiąga poziom 13 w skali pH, co przy kontakcie może powodować bardzo silne podrażnienie błon śluzowych i oczu. W przypadku kontaktu skóry z płynną zaprawą natychmiast przemyć miejsce kontaktu dużą ilością zimnej wody. W przypadku kontaktu z oczami przemyć natychmiast dużą ilością zimnej wody, ale nie trzeć. Poszukaj pomocy medycznej. Okulary ochronne, gumowe rękawice ochronne ido przenoszenia, mieszania i odlewania wymagany jest kask. W słabo wentylowanych obszarach, takich jak tunele i kopalnie, wymagane jest stosowanie masek przeciwpyłowych. Po wypełnieniu studzienek płynną zaprawą nie należy zbliżać twarzy do studzienek przez co najmniej trzy godziny po zakończeniu odlewania. Po zakończeniu odlewania upewnij się, że miejsce jest odpowiednio zabezpieczone i nie dopuść, aby przypadkowi goście lub pracownicy znaleźli się w bezpośrednim sąsiedztwie studni.